Ελένη Μιτσιάλη

Δασκάλα Νηπιαγωγείου

«Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα: Να παίζεις τίμια. Να μη χτυπάς τους άλλους. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον. Να κοκκινίζεις.  Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή· να μαθαίνεις από λίγο, να σκέπτεσαι από λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις ελεύθερος, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να χαίρεσαι με τα απλά…» (Fulghum Robert)

Έτσι κι εγώ, από την προσχολική ηλικία μου και μέχρι τώρα, προσπαθώ να ανακαλύπτω τον κόσμο γύρω μου μέσα από τις αισθήσεις και τα συναισθήματα μου… Όλοι οι χρυσοί κανόνες της ζωής είναι απτοί… Και τί πιο όμορφο να έχεις για συνοδοιπόρους σε αυτό το ταξίδι τα υπέροχα παιδιά του γλυκού μας Καρουζέλ…