Να ανασταίνεσαι κάθε πρωί…
Έχω δει πως το να είσαι ευτυχισμένος λειτουργεί σαν νόσος, σαν εκτροπή απο το σύνηθες, ας πούμε σαν την ιλαρά, με το που προκύψει η ευτυχία περιμένεις ότι θα σου φύγει, ότι θα κάνει τον κύκλο της και θα “τελειώσει”, κι αν πεις σε κάποιον είμαι ευτυχισμένος…θα κουνήσει το κεφάλι και θα σκεφτεί «ε…θα σου περάσει, απόλαυσές το όσο κρατήσει»!
Λέμε εύκολα «είμαι καλά» ή «την παλεύω»… αλλά πανδύσκολα θα ακούσεις κάποιον να πει… «ειμαι ευτυχισμένος» παρά σε φευγαλέες, εφήμερες στιγμές. Κι αν κρατήσει παραπάνωη χαρά σου σκοντάφτεις στις γνώμες των πολλών που θεωρούν πώς μόνο ένας αφελής, ένας ελαφροίσκιωτος, ένας επιπόλαιος, ένας άψαχτος θα μπορούσε ποτέ να είναι κι ευτυχής, αντίθετα ο βαθυστόχαστος, ο φιλοσοφημένος, αυτός που «ξέρει», μια καταθλιψάρα θα την έχει….
Πιστεύω πως η ευτυχία είναι κι αυτή μια αρετή.
Που χρειάζεται να την υποδεχθείς, να την ακολουθήσεις συνειδητά, με ανοιχτή καρδιά και ξέφρενη, ανατρεπτική επιδίωξη, με συνειδητή πειθαρχία της ψυχής, δηλαδή:
– Να μην νιώθεις έκπληξη για τις πολλές σου δυσκολίες, μήπως υπέγραψες τάχα με Κάποιον συμβόλαιο πως θα ναι η ζωή σου ακύμαντη; Ούτε είσαι αυτά που σου συμβαίνουν… αλλά είσαι η δύναμη που απορρέει από αυτά
– Να φοράς τις πληγές σου σαν το καλύτερο ρούχο σου, φτιαγμένο από τη φωτιά που έχει αναδείξει το κουράγιο σου
– Να εξοντώνεις την ύπουλη αίσθηση του ασήμαντου για το 99% της ζωής σου. Αλλά να ζεις κάθε σου στιγμή σαν γλύκισμα, σαν καραμέλα, σαν γαλακτομπούρεκο, κρατώντας τη γεύση της περιπαθώς στην ψυχή σου… σαν αυτό το παιδικό χεράκι εδώ, τόσο έτοιμο να αδράξει με πάθος
– Να κοιτάς το παρελθόν σου με συμπόνοια, δηλαδή να αφήνεις και τα λάθη σου και τις παλιές ουλές να είναι το βαθύτερο κομμάτι της τωρινής σου γαλήνης
– Δεν υπάρχει ανθρωπος ευτυχισμένος που να μην πιστεύει στα θαύματα, στο «αναστάς εκ νεκρών»…
Η πιο υπέροχη διαδρομή είναι αυτή του να ανασταίνεις κάθε πρωί που ξυπνάς την ελπίδα σου, τη λαχτάρα σου για τη ζωή, την όρεξή σου να τολμάς, να εμπιστεύεσαι
Κι ακούω εκεί έξω την ερώτηση που έχω κάνει πολλές φορές στον εαυτό μου… και πώς τα πετυχαίνεις όλα αυτά;
Με τη δράση, με την καθημερινή επιδίωξη αγαπημένε μου. Δεν υπάρχει ένα εστιατόριο να πας να παραγγείλεις τη ζωή σου όπως τη θες και να στη φέρουν έτοιμη delivery… θα χρειαστεί να τη μαγειρέψεις με τα συστατικά της ψυχής σου, και κάθε μέρα εσύ αποφασίζεις ποια συστατικά είναι αυτά.
Να ανασταίνεσαι κάθε πρωί…Έχω δει πως το να είσαι ευτυχισμένος λειτουργεί σαν νόσος, σαν εκτροπή απο το σύνηθες, ας…
Publiée par Agnes Alice Mariakaki sur Samedi 27 avril 2019